Moment Maqnitud Skalasi - Wikipedia

Moment maqnitud şkalası (ing. Moment magnitude scale) — zəlzələ əsnasında yaranan enerjini ölçməyə yarayan sistem. Bu şkala 1979-cu ildə Thomas C. Hanks və Hiroo Kanamori tərəfindən yaradılıb və Rixter şkalasının yerini alıb ^[1]. Moment maqnitud (${\displaystyle M_{\mathrm {w} }}$) ölçüsüz bir rəqəmdir və riyazi formulu aşağıdakı kimidir:

${\displaystyle M_{\mathrm {w} }={2 \over 3}\left(\log _{10}{\frac {M_{0}}{\mathrm {N} \cdot \mathrm {m} }}-9.1\right)={2 \over 3}\left(\log _{10}{\frac {M_{0}}{\mathrm {dyn} \cdot \mathrm {cm} }}-16.1\right)}$

Düsturdakı ${\displaystyle M_{0}}$ seysmik momentdir və istinad moment olaraq nyuton metr ([N · m]) istifadə edilir. ^{[mənbə göstərin]}

Loqarifm bir miqyas olan moment maqnitud şkalasında ​1 vahid artım, alınan enerjinin 10^1.5 = 31.6 dəfə artmasına bərabərdir. Eynilə, 2 vahid artım, alınan enerjinin 10³ = 1000 qat artması deməkdir.

Yuxarıda göstərilən düsturdakı sabitlər elə seçilmişdir ki moment maqnitud şkalasının Rixter şkalası (Richter), M_L kimi digər şkalalarla yaxın dəyərlər verir.