Endoplazma - Wikipedia

"Qranul" termini, endoplazma içərisində kiçik bir hissəciyə, ümumiyyətlə sekretor aparata aiddir. Qranullar ümumiyyətlə ektoplazmada olmadığı üçün endoplazmanın müəyyənedici xüsusiyyətidir. Endomembran sisteminin bu budaqları bir fosfolipid iki qatlıdır və digər orqanoidlərlə, eləcə də plazma membranı ilə birləşə bilir. Onların membranı yalnız yarı keçiricidir və sitozolun içərisində sərbəst axmasına icazə verildikdə hüceyrəyə zərər verə biləcək maddələri saxlamağa imkan verir. Bu qranullar hüceyrəyə endoplazmada baş verən çoxlu metabolik prosesləri tənzimləmək və idarə etmək qabiliyyətini verir^[5]. Veziküllərdə olan maddə ilə xarakterizə olunan bir çox fərqli növ var.

Sitozol, materialların asıldığı endoplazmanın yarı maye hissəsini təşkil edir. Molekulları o qədər sıx olan və su bazasına yığılmış, maye halından olan daha çox gelə bənzəyən qatılaşdırılmış su əsaslı bir geldir. Suya əsaslanır, ancaq sıxlığını verən kiçik və böyük molekullardan ibarətdir. Hüceyrəni fiziki olaraq dəstəkləmək, çökmənin qarşısını almaq, həmçinin qida maddələrini parçalamaq, kiçik molekulları daşımaq və protein sintezindən məsul ribosomları saxlamaq da daxil olmaqla bir neçə funksiyanı yerinə yetirir.

Sitozol əsasən su ehtiva edir, eyni zamanda böyük hidrofilik molekulların, kiçik molekulların və zülalların və həll edilmiş ionların kompleks qarışığına malikdir. Sitozolun tərkibi hüceyrənin ehtiyaclarından asılı olaraq dəyişir. Sitoplazma ilə qarışdırılmaması üçün sitozol, hüceyrə funksiyası üçün lazım olan bir çox makromolekülü özündə birləşdirmir.

Amöbün hüceyrələrindəki əsas hərəkət mənbəyi yalançı ayaqlar vasitəsi ilə hərəkətdir. Bu proses, yalançı bir yastıq yaratmaq üçünendoplazma və ektoplazmadan istifadə edir. Psevdopodi və ya yalançı ayaq, hüceyrənin plazma membranını irəli çəkir. Bunun arxasında duran proses, endoplazmanın daha maye hissəsi olan ektoplazmik geldir. Tədqiqatlar sitoskeletin (xüsusən mikrofilamentlərin) aspektlərinin yalançı ayaqların meydana gəlməsinə kömək etdiyini göstərsə də, dəqiq mexanizm bilinmir^[6] . Tədqiqatlar göstərdi ki, mikrofilaqmentlər plazma membranının epidermisinə doğru genişlənməsini təşviq etmək üçün plazma membranının daralma oxuna həm paralel, həm də dik olaraq uzanır.

Tənəffüs eukariotların həyatı üçün həyati əhəmiyyətə malikdir. Bu orqanoidlər bir çox ATF (adenozin trifosfat) molekulu meydana gətirmək üçün qlükoza kimi sadə şəkərləri parçalayır. ATF, hüceyrə enerjisinin təxminən 75% -ni istehlak edən protein sintezi və siqnal yolları kimi digər hüceyrə prosesləri üçün enerji təmin edir. Bir hüceyrənin endoplazmasında mövcud olan mitokondriyaların sayı, hüceyrənin metabolik ehtiyaclarından asılı olaraq dəyişir. Böyük miqdarda zülal istehsal etməli və ya çox miqdarda material parçalamalı olan hüceyrələr üçün çoxlu mitoxondri lazımdır. Qlükoza üç ardıcıl proseslə parçalanır: qlikoliz, limon turşusu dövrü və elektron nəqli zənciri.

Protein sintezi həm sərbəst, həm də dənəvər endoplazmatik şəbəkə ilə əlaqəli ribosomlarda başlayır. Hər bir ribosom 2 hissədən ibarətdir və peptidlər adlanan amin turşuları zəncirləri yaradaraq m-RNT -nin genetik kodlarını zülallara daşıyır. Endoplazmatik şəbəkə içərisində zülallar, karbohidratlar kimi molekulların əlavə edilməsi ilə qatlanır və dəyişdirilir, sonra Holci aparatına göndərilir, daha sonra dəyişdirilərək son təyinat yerinə göndərilmək üçün qablaşdırılır.

Bu iki əsas prosesə əlavə olaraq, endoplazmada bir çox başqa fəaliyyət də baş verir. Lizosomlar tərkibindəki fermentlərdən istifadə edərək tullantıları və toksinləri parçalayır. Hamar endoplazmatik şəbəkə, hormonlar və lipidlər istehsal edir, toksinləri parçalayır və hüceyrə kalsium səviyyəsini idarə edir. Hüceyrə bölünməsinin nəzarətinin çoxu nüvədə olsa da, endoplazmada olan sentrosomlarin əmələ gəlməsini təşviq edir.