Ansan Fars - Wikipedia

Anşan dünyanın ən qədim məlum sivilizasiyalarından biri hesab olunur. Eramızdan əvvəl 4000-ci ildən eramızdan əvvəl 1000-ci ilə qədər ardıcıl olaraq işğal edilmiş və siyasi cəhətdən Suzıdakı elamlılarla, eləcə də mesopotamiyalıların hakimiyyəti altında olmuşdur. Tall-i Malyanda arxeoloji qazıntılar zamanı aşkar edilən artefaktlar onun yerini təsdiq edən 1973-cü ilə qədər alimlərə onun dəqiq yeri məlum deyildi.^[1][2] Bundan əvvəl alimlər onun yalnız mərkəzi Zaqros dağ silsiləsində bir yerdə olduğunu bilirdilər.^[3]

Proto-elam dövründə (eramızdan əvvəl 4-cü minilliyin sonu) mühüm ticarət yolları üzərində yerləşməsi sayəsində Elam bölgəsinin əsas şəhərlərindən birinə çevrildi. Baneş dövründə (eramızdan əvvəl 3400–2800-cü illər) 50 hektarla (120 akr) Suzıdan 5 dəfə böyük idi.^[4]

Yüksək dağlıq Anşan şəhərinin yerləşdiyi Mərvdəşt ərazisi bir-biri ilə əlaqəli bir neçə dərə və düzənlikdən ibarət kompleksdir. Baneş dövrünün ortalarında (eramızdan əvvəl 3100–2800-cü illər) Anşanın 200 hektarlıq qala divarları ilə çevrilmiş ərazisi var idi. O, həmçinin bir sıra ətraf kəndləri və müvəqqəti yaşayış ərazilərini də əhatə edirdi.^[5]

C. Rayta görə:

Elam şəhəri erkən Şumer dastanı "Enmerkar və Aratta Lordu"nda Uruk və əfsanəvi Aratta arasında olduğu güman edilir ki, yazının dəyişdirildiyi görünür. Müxtəlif vaxtlarda Anşan, bəzən digər önəmli Elam şəhərləri ilə miqyas və təsir uğrunda rəqabət aparan bir sıra Elam sülalələri üçün mərkəz şəhər oldu.

Anşanın ən erkən mənbələri Avan hökmdarlarına çoxlu istinad edilən "Şumer kral siyahısı"nda tapıla bilər. Maniştuşu Anşanı özünə tabe etdiyini iddia edib, lakin Akkad İmperiyası onun varislərinin hakimiyyəti altında zəiflədikcə, Avan sülaləsinin hakimiyyəti altında olan Suzının yerli qubernatoru Kutik-İnşuşinak Akkaddan müstəqilliyini elan etdi və Anşanı tutdu. Bunun ardınca laqaşlı Qudea eramızdan əvvəl 2200-cü ildə Anşanı tabe etdiyini iddia etdi və Neo-şumer hökmdarları Şulgi və Ur hökmdarı Şu-Sinin bu yerdə öz qubernatorlarını saxladıqları yazıldı. Bununla belə, onların varisi İbbi-Sin, görünür, hakimiyyətini Anşan üzərində nəzarəti saxlamaq üçün uduzmuş mübarizə ilə keçirmiş və nəticədə eramızdan əvvəl 2004-cü ildə Ur şəhərinin elamlılar tərəfindən işğalı ilə nəticələnmişdir, o zaman Nanna heykəli və İbbi-Sinin özü də tutularaq Anşana aparıldı.^[1][7] Qədim Babil dövründə Larsa kralı Qun1unum Anşanın dağıdılmasından sonra özünün 5-ci padşahlıq ilini qeyd etdi.

Erkən Elam dövründə hökmdarlar Avan padşahları kimi tanınırdılar, lakin sonralar Anzan, Suzı və Elam padşahları kimi xatırlandılar. Avanın daha böyük Anşanın bir hissəsi olan siyasi bir bölgə ola biləcəyinə dair sübutlar da var. Xüsusilə Anşanın siyasi və mədəni cəhətdən inkişaf etdiyi aşkar edildikdən sonra bununla bağlı yazılar tapılmışdır.^[1] Eramızdan əvvəl 15-ci əsrdən etibarən Suzıdakı Elam hökmdarları "Anşan və Suzı kralı" titulundan istifadə etməyə başladılar (Akkad mətnlərində toponimlər "Suzı və Anşan kralı" kimi əks olunur)^[8] və belə görünür ki, Anşan və Suzı əslində Orta Elam dövrünün böyük hissəsində vahid dövlət olaraq birləşdi. Bu titulu iddia edən sonuncu kral II Şutruk-Nahhunte (təxminən eramızdan əvvəl 717–699-cu illər) olmuşdur.^[7]

Anşan eramızdan əvvəl 7-ci əsrdə Böyük Kirin əcdadı olan və özünü "böyük padşah, Anşan kralı" adlandıran Teisp (eramızdan əvvəl 675–640-cı illər) tərəfindən tutularaq pers Əhəmənilərinin hakimiyyəti altına düşdü.^[9] Bu, Elamın tənəzzülü dövründə Anşan kiçik dövlət halına gəlmişdir, eramızdan əvvəl 6-cı əsrdə Əhəmənilər Fars İmperiyasının mərkəzinə çevrilən Anşanda bir sıra fəthlər etməyə başlayana qədər belə davam etdi. Anşandan çıxan ən məşhur fateh Böyük Kir idi.

Əhəmənilər İmperiyası ilə əlaqənin sübutu Böyük Kirin nəslini izləyən Kir silindrindəki yazılarla əlaqələndirilə bilər. Kirə "Anşan şəhərinin şahı", əcdadlarına isə "Anşan şəhərinin padşahı, böyük şah" deyilir.^[9]

Anşan Əhəmənilər dövründə məskunlaşmağa davam etdi, lakin onun əhəmiyyəti Pasarqad və Persepolisin inkişafı dövründə xeyli azaldı; Parfiya və Sasanilər dövründə sadəcə kiçik bir kənd halına gəldi.^[10]

Anşan ərazisi təxminən 200 hektar ərazini əhatə edir. Onun tarixi 6000 ildən çoxdur və həm elamşünaslıqda, həm də İran memarlığında əlamətdar sayılır.^[11] Əsas araşdırma mərkəzi hündürlüyü 4–6 metr (13–20 fut) olan təxminən 130 hektarlıq alçaq düz təpədir. Üç tərəfdən uzunluğu 5 kilometr (3.1 mil) olan şəhər divarının qalıqları var ki, bu da Son Baneş və Kaftari dövrlərinə aiddir. Tall-i Malyan tapıntıları arasında ilk növbədə proto-elam və orta elam mixi lövhələri, möhürlər və bölgənin xronologiyasını təyin etmək üçün vacib olan saxsı qablar tapılıb.

Sahə ilk dəfə 1961-ci ildə İran Arxeoloji Xidmətindən Firidun Təvallali tərəfindən işlənmişdir. Bu araşdırma ilə bağlı heç bir qeyd və ya nəşr mövcud deyil, lakin bəzi artefaktlar Persepolis Muzeyində saxlanılır.

Elmi qazıntılar 1968-ci ildə aparılan sorğudan sonra Pensilvaniya Universiteti və Ohayo Dövlət Universitetindən Uilyam Sumnerin başçılıq etdiyi qrupla 1971-ci ildə başladı. Tədqiqatlar İran İslam İnqilabının baş verdiyi 1978-ci ilə qədər bir neçə mövsüm davam etdi. Ən son olaraq Tal-i Malyan 1999-cu ildə Kəmyar Əbdi tərəfindən qazılmışdır. Daha altı tədqiqat qazıntı 2004-cü ildə İranın Mədəni İrs Təşkilatı və Dartmut Kolleci tərəfindən aparılmışdır.

Ən diqqətəlayiq tapıntı 1971-ci ildə İranda qeyri-müəyyən yerdə tapılan tikinti kərpicinin tapılmasıdır. Fransız arxeoloji nəşrində itmiş şəhəri müəyyən etmək üçün bu kərpicdə olan yazıların olduğu fotoşəkil aşkar yayımlanmışdır. Bu yazılar elam dilində yazılmışdır və Elam padşahları tərəfindən Anşanda tanrılara tikilmiş məbədin bir hissəsi olduğuna inanılırdı. Növbəti payızda Tall-i Maylan yerində tapılan bir qrup lövhəni tərcümə etdikdən sonra Çikaqo Universitetinin Şərq İnstitutundan Erika Reyner bu yazıları kərpicdəki yazılarla uyğunlaşdıra bildi. Onlar həmçinin Pensilvaniya komandası tərəfindən aşkar edilmiş, xüsusilə Anşan adını verən lövhəni də bu yazılarla uyğunlaşdırdılar. 1973-cü ildə bu lövhənin tapıldığı yerin itirilmiş Anşan şəhəri olduğu təsdiqləndi.^[2]

• İran tarixi
• II Kir
• Elam hökmdarları